Vicvokalo

En baze konsonanta skribo — precipe la fenica, la hebrea, la araba — vicvokalo estas tia apero de konsonanta litero (tipe IFA:[ʔ], IFA:[h], IFA:[w], IFA:[j]), en kiu ĝi anstataŭas vokalon kun proksima artikulacio. Ekz‑e en la hebrea vorto שלום /ŝalóm/ la litero ‹ו› (vav, historie la konsonanto IFA:[w]) reprezentas la vokalon /o/: Ŝ(a)LVM (la vokalo /a/ restas implicata).

Hebree tia vicvokala apero estas nomata אֵם קְרִיאָה /’em kriá/, latine mater lectionis; laŭvorte ambaŭ terminoj signifas «legopatrino»; tiu bizara metaforo probable aludas, ke la vicvokalo «naskas komprenon» de la legata vorto.

La uzo de vicvokaloj estas multe pli antikva kaj multe malpli preciza procedo ol la vokalizo per kromsignoj; tamen praktike ĝi estas preferata en la ĉiutaga uzo, ĉar ĝi estas pli facile skribebla — kaj teĥnike (tajpe kaj tipografie), kaj ortografie (la kromsignoj vokalizas malnovhebree, esprimante diversajn trajtojn perditajn aŭ ŝanĝiĝintajn).